Bize biraz kendinden bahseder misin?
Aslında kendimden bahsedecek fazla bir şeyim yok çoğu dövmeci gibi dövmeyle yatıp dövmeyle kalkan biriyim. Uzun yıllardır İngiltere’de bu mesleği sürdürüyorum. Şans eseri Londra’nın en prestijli stüdyosunda çalıştım ve Amy Winehouse, Rihanna, Carey Mulligan gibi birçok sanatçıya ve birçok futbolcuya dövme yaparak biraz isim yapmayı başardım. En son Game of Thrones’daki Natalie Emanuel’e ve eski futbolcu John Carew’e dövme yaptım.
2 yıl önce hayalimde yıllardır kurduğum ve İngiltere’de ilk olan on altı kişilik bir ekiple gazetelerin “Tattoo Theme Cafe Bar” diye adlandırdığı Fat Fugu Collective’i açtım. Bu arada her fırsatta mesleğimi kullanıp dünyanın değişik ülkelerine gidip dövme showlarında veya misafir sanatçı olarak diğer stüdyolarda çalışmakla geçiyor zamanım.

Dövme kültürü ile nasıl tanıştın? İlk dövmeni ne zaman yaptın?
Ailemin yönlendirmesiyle çok erken yaşta kendimi dövme kültürünün içinde buldum. Babam eskilerden ve hatta geçici dövmeyi de Türkiye’de set olarak bütün ülkeyi dolaşıp pazarlayan biri, ben de 11-12 yaşlarında yaz sezonunda kına dövme yaparak bu iş için hazırlanmışım haberim bile olmadan. İlk dövmemi de 12 yaşında kendi elime yaptım. Başka bir iş yapmayı düşünecek fırsatım olmadan
genç yaşta hayat beni bu işe yönlendirdi, belki görmüşsünüzdür sosyal medyamda 15 yaşlarında daha bıyıklarımın terlemediği dövme yaparken çekilmiş fotoğraflarım var.

Bize sektör ile ilgili sorunlardan bahseder misiniz?
Sorunlar çok, ama bana göre en önemli sıkıntı Türkiye’nin dövme kültüründe çok yeni olması ve bu konuya çok cahilce bakması bu da dövme sanatçıları için biraz sıkıntı yaratıyor. Diğer bir sorun türk dövmecilerimizin yurt dışına çıkıp seminerlere ve conventionlarda kendilerini geliştirecek ortamlara girememesi.

Ülkemizdeki dövme kültürü seviyesi hakkında ne düşünüyorsunuz?
Dövme yaptırıyoruz ama dövme kültürümüz olduğunu düşünmüyorum. Dövme endüstrisinin gelişiminde hangi faktörler daha önemli?
En önemli konu bence Türk dövmecilerimizin eğitimi. Ben hala egosu çok büyük dövmecilerle karşılaşıyorum, bu da dövmeciler arasında bir bağlantı problemi yaratıyor ve müşteri çalma olayı bu yüzden sanırım hala oluyordur. Ben rekabetin para kazanmak için değil de sanatsal olarak rekabet olmasından yanayım eğer bunu yapabilirsek sanırım Türkiye’de dövme sanatında bir üst seviyeye geçebiliriz.

Ne zaman yurt dışına çıktınız? İlk neler yaşadınız?
Aşağı yukarı on iki sene oldu. İlk sene baya bir zorluk çektim açıkcası, ilk geldiğimde hijyen hakkında hiçbir şey bilmediğimi farkettim ve dövmelerimin Türkiyede’yken iyi olduğunu düşünürdümvv ama o konuda da ne kadar yanlış düşündüğümü ve daha çok geliştirmem gerektiğini anladım ki bunu görmem gerekiyormuş, bir de burada yetersiz dövmeciysen iş bulmakta çok zor onu da yaşadım 3-4 ay boştaydım. Duyar gibiyim niye evlere gitmedin diye sorduğunuzu, burada evlerde dövme yapmak gibi bir şey söz konusu değil yasak yakalanırsan direk sınır dışı ediyorlar. Eğer İngiliz isen para cezasından hapis cezasına kadar gidiyor ki çok duydum yakalanan, lisanssız dövmeci isen dövme malzemesi bile alamıyorsun, baya katı kurallar. Sağlıkçı rutin kontrol için geldiğinde tırnağın biraz uzun olsun, uyarı mektubu gönderiyorlar. Ama bunları yaşamak tabii ki bana çok şey kattı.

Yurt dışında dövme sanatçısı olmak ve Türkiye’de dövme sanatçısı olmak arasındaki farklar nelerdir?
Avrupa’daki dövme kültürü tabii ki Türkiye’ye göre biraz daha gelişmiş, bir müşteri dükkana girip randevu isterken, bana şu koluma dövme yaptırmak istiyorum diyor ve gerisini bana bırakıyor. Mesala dizayn, boyut, renk hiçbir şeye karışmıyor çünkü adam araştırmış bakmış benim işlerime güven meselesi, ama Türkiye’de bir isim yazdırmak için saatlerce font seçemeyenlerle karşılaşmıştım.
Yok bunun noktası büyük yok büyük harfi güzel değil sıkıntısı vardı. Umarım degişmiştir çünkü Türkiye’de çalışmayalı uzun süre oldu.